Tuesday, October 30, 2007

what happened to us?

kanina ko lang na-realize na hindi na pala tayo friends sa friendster. in-add kita ulit at nakita ko na viniew mo yung account ko pero di mo pa rin inaccept yung friend request. ayaw mo na ba? sabihin mo lang, di na kita guguluhin. gusto ko lang naman kahit papano, masalba ang pagkakaibigan natin. pero kung naiinis ka na sa pangungulit ko, i'm sorry. hindi ko kasi kayang magsawalang-bahala sa mga nangyayari sa atin. gusto ko gumawa ng move para magkaayos tayo, kung hindi man kagaya ng sobrang closeness natin dati, ok lang basta malaman ko na maayos na tayong tatlo. ngayon lang ako nalungkot ng ganito ngayong sembreak. ang sakit pala. nakakadurog ng puso..

kanina, inayos ko yung photoalbum ko nung highschool. andami kasing mga pic na nakakalat sa isang drawer kaya naisipan kong iorganize. nakita ko yung mga pic naten. nakangite. nakaakbay sa isa't isa. magkahawak-kamay. ang hirap pala ayusin ng mga larawang iyon dahil bumalik sa alaala ko ang mga masasayang sandaling pinagsaluhan natin. naisip ko tuloy, marami pa akong mga bagay na kailangang ayusin. yung cabinet ko, yung mga libro, yung mga notes, yung mga testpaper, yung nagdaan. ang gulo, napakagulo. parang buhay ko, marami pang mga kabanata na naiwang nakabukas, marami pang katanungang hindi nasasagot. mga pangyayaring nababalutan ng isang makapal na ulap na tila ba ayaw magpasilip sa mga bituin upang bigyang-liwanag ang kadiliman ng gabi.

marami pang kalat. di ko pa rin matapus-tapos ayusin ang lahat.


nakita ko itong bookmark nung nag-aayos ako. para makagaan sa pakiramdam ko, gusto ko lang isama dito.


footprints in the sand


One night a man had a dream. He dreamed he was walking along the beach with the LORD. Across the sky flashed scenes from his life. For each scene he noticed two sets of footprints in the sand: one belonging to him, and the other to the LORD.

When the last scene of his life flashed before him,he looked back at the footprints in the sand. He noticed that many times along the path of his life there was only one set of footprints. He also noticed that it happened at the very lowest and saddest times in his life. This really bothered him and he questioned the LORD about it:

"LORD, you said that once I decided to follow you, you'd walk with me all the way. But I have noticed that during the most troublesome times in my life, there is only one set of footprints. I don't understand why when I needed you most you would leave me."

The LORD replied:
"My son, my precious child, I love you and I would never leave you. During your times of trial and suffering, when you see only one set of footprints, it was then that I carried you."